Op zich deze keer geen bijzondere ervaringen, maar een kleine weergave van het reizen in Borneo, nu vanuit Brunei naar KK in Maleisië. Vanuit Brunei vertrekken we per boot richting Kota Kinabalu (KK). Althans dat is de planning. Soms klinkt het zo simpel, maar blijkt de uitvoering ingewikkelder en komt het allemaal toch goed. We moeten de bus naar de ‘jetty’ hebben en deze vertrekt ieder half uur (een tijdschema vraag ik al niet meer), daarna met de boot van negen uur naar een eiland, door de douane en dan met de boot van half twee naar KK. Dus wij ruim op tijd bij de busterminal, het kan hooguit een half uur wachten zijn, toch? Maar, om te beginnen kunnen we de juiste halte niet vinden, maar verschillende mensen zeggen dat we bij de eerste halte moeten zijn. Dus wij geduldig wachten en wachten en wachten (“you wait here, expressbus come soon”) en we zien de boot in gedachten al vertrekken, zonder ons, want het busje is ‘too late’. Ik besluit dat we voortaan ons niet afhankelijk moeten maken van het openbaar vervoer als we iets echt moeten halen, want……. missen we deze boot, dan moeten we op het eiland overnachten, omdat de we de boot naar KK dan niet halen. We hebben nog net nog genoeg Burneidollars voor de bus, maar niet voor een taxi, dus Patrick gaat bijpinnen en wacht braaf bij onze tassen. Hij is nog maar amper de hoek om en ja hoor, daar is het busje van 8:00 uur, ruim 20 minuten te laat. Ik vraag of we de boot nog kunnen halen: “no problem” …maar ja Patrick is er ff niet. Een aardige man loopt achter Patrick aan om hem terug te halen. We besluiten de buschauffeur te vertrouwen, want in 20 minuten moet hij bij de ferry kunnen zijn (toen hadden we nog niet gezien dat we eigenlijk een half uur van te voren moeten inchecken). Maar net als hij wil vertrekken, willen nog twee mensen mee, en dan nog eentje. Dit werkt wat op mijn zenuwen, maar Patrick noemt het Aziësysteem, dat werk niet anders. Net als ik me berust in het Aziësysteem, loopt Patrick rood aan, want onze chauffeur bedenkt dat hij ook nog moet tanken. We bedenken ons dat het eigenlijk waarschijnlijk geen ramp is om op het eiland te overnachten. Het duurt dan een dagje langer maar ach …. we hebben toch niet voor niets drie maanden de tijd, kortom ons aanpassingssysteem is in werking getreden, het Aziësysteem laat zicht niet altijd plannen. Maar dan surprise… de boot heeft wat weinig passagiers en wacht graag even op het busje, dat inmiddels een half uur te laat is. Een medewerker loodst ons langs de formaliteiten: ticket, paspoortcontrole (de douanier moet speciaal terugkomen), bagage lossen en zitplek zoeken. Goh, we zijn helemaal verbaasd, tja, dit is ook het Aziësysteem. Eenmaal in KK doen we niet veel meer dan onze was, de verdere planning van Maleisië en het boeken van een riviercruise. We hebben een heerlijk hotel en genieten verder van het vele lekkere eten. We bewonderen de verse seafood van het restaurant Port View Seafood. Het zit in grote aquaria. We hebben het dan over vele soorten kreeft, krab, schelpen, maar ook kleine haaien, napoleonvissen (beetje errug veel vis voor twee personen (overigs ook nog als je met 10 vrienden bent), papegaaivissen en nog vele soorten die ik niet ken. We lopen ook even over de nightfoodmarket, waar voornamelijk Filippijnen hun specialiteiten aanbieden. Wederom veel soorten vis, die waarschijnlijk die ochtend is gevangen, het ziet er allemaal heerlijk uit. Het is gewoon jammer dat we al gegeten hebben. Morgen trekken we weer verder met een rugzak vol schone kleertjes. Greetzz…from KK.