Helaas het zit er alweer op, we zijn inmiddels weer thuis. Kelly heeft ons huis netjes achtergelaten en na twee wasjes, konijntjes voeren, soepje maken, zijn we eigenlijk alweer gewend. Patrick wil het liefst alweer vertrekken, maar ik wil toch nog eventjes met onze vrienden bijpraten en ook weer even gaan voetballen. We halen samen nog wat herinneringen op, weet je nog.....

• - Dat Patrick bijna een flinke quat in zijn nek had hangen, omdat de man die uit zijn winkel spuugde niet eerst links-rechts had gekeken of er toevallig voetgangers langs zouden lopen.
• - Dat je soms vier man nodig hebt, om een lampje te repareren op het station
• - Dat ik een slang gevonden had, nou ja gevonden, hij stak voor mijn neus over en ik schrok me rot (Patrick: 'slang, slang, je bedoelt slangetje, hij is ook een centimeter breed', Daniëlle: 'ja, maar wel ruim een meter lang en erg snel').
• - Dat buitendienststellingen bij spoorwerkzaamheden overbodig zijn: als er een trein komt, ga je even op zij en daarna ga je weer door met het afbreken van een perronkap en stapel je zaken gewoon op het spoor.
• - Dat we dachten dat in Indonesië rijbewijzen met zegeltjes kunt sparen of ze komen gewoon een auto en denken dat ze kunnen rijden. Nou dat kunnen ze niet!
• - Dat 's nachts in smalle steegjes Patrick voorop gestuurd wordt, om de ratten alvast te verjagen, maar dat we het ook al redelijk gewoon vinden om tijdens het avondeten ratten langs het randje van de restaurants te zien lopen (en onszelf geruststellen: 'je moet eens weten hoeveel ratten er in Amsterdam en Utrecht zitten met al die grachten'). Zolang ze maar uit onze kamer blijven!
• - Dat we blij waren dat in Nepal de bussen wat groter zijn dan in Indonesië, zodat we zonder hulp kunnen in- en uitstappen. De gemiddelde bemo (formaat suzukibusje, zoals wij thuis vroeger hadden), waar zij met gemak 15 man inproppen, zijn totaal ongeschikt voor onze lompe lijven.
• - Dat de rivier multifunctioneel is: zwemmen, baden, wassen, maar je wast er ook je vrachtwagen/bus/auto in (je rijdt gewoon de rivier in en wassen maar)
• - Dat iedereen wil weten waar we vandaan komen en dat wij meestal Netherlands (in Indonesië ‘Belanda') zeggen, omdat ze dat toch geraden hadden op 100 m afstand. Dat komt omdat Patrick zoveel op Arjen Robbe lijkt (zeggen ze, maar die hebben Patrick nog nooit zien voetballen, hoor).
• - Dat we op een gegeven moment maar Belgium zijn gaan noemen, want dat kennen ze niet en blijft het automatisch stil.
• - Dat wij op plaatsen, waar ook veel Indonesische toeristen komen, zelf een attractie blijken te zijn. We worden minsten net zoveel gefotografeerd als de bezienswaardigheden.
• - Dat kinderen op de meest onverwachte momenten spontaan een handje komen geven, zwaaien of ons groeten. Zelfs voor niet-van-kinderenden-houdende-mensen als ons, blijft dat leuk.
• - Dat we in een Islamitisch land juist om 6 uur 's morgens gewekt worden door gospelgezang van de katholieke kerk.
• - Dat alles te vervoeren is op scooters (zelfs een compleet bankstel) in Indonesië en in Nepal kan het op de bus.
• - Dat we soms zo versteld stonden van de armoede en rijkdom zo dicht bij elkaar. Sommige plaatsen is het voor bewoners meer overleven dan gewoon leven. Dan besef je dat we in NL soms ontzettend kunnen zeurpieten over minimale problemen.
• - Dat we soms snoepjes kregen in plaats van wisselgeld, omdat ze niet konden passen.
• - Dat het logisch is dat kinderen in draagdoeken worden vervoerd, met de trottoirs in deze landen, kun je helemaal niets doen met een wandelwagen of buggy.
• - Dat wannabe-popstars in Indonesië met een gitaar de bus in springen, een liedje doen en dan met de pet rondgaan. Over het algemeen was het niet om aan te horen.
• - Dat wij het warm vonden in Dubai (34 graden), maar de mensen daar het wel lekker vonden, want in de zomer gaat het richting de 50 graden.
• - Dat ze daarom ook gewoon airco bushaltes hebben, anders het gewoon levensbedreigend om te staan wachten op de bus.

Tja, het zit er echt weer op... inmiddels alweer een paar keer getraind (helaas vandaag afgelast, dus nog maar een keer getraind), Patrick heeft vanmorgen een rondje gefietst, gisteren lekker bij Den Thuur gehangen. Morgen weer werken, de eerste mailtjes zijn alweer binnengekomen (zag ik per ongeluk op mijn telefoon). We kunnen er weer tegenaan......