Er zijn klachten binnen gekomen, dat de verhalen niet snel genoeg volgen. Tja, de digitale wereld is nog niet in alle hoeken van Borneo doorgedrongen. Soms wel internet, maar dan zo sloom, dat iets uploaden niet meevalt. Maar veelal hebben we het gewoon de tijd niet gehad/genomen om een berichtje achter te laten. Dus even een inhaalslag.

Na KK zijn we met de bus vertrokken naar Kinabalu NP, met de bekende Mount Kinabalu. Hier hebben we twee daagjes rondgehangen: wandelingen, warm waterbaden, een oerang oetang en de jacht op de minivans.

Twee uurtjes met een minivan vanuit KK naar Kinabalu NP. We hebben in KK slaapplek geboekt, dat er op de website erg goed uitzag en een leuke aanbieding had. Dat kwam mooi uit, want de meeste overnachtingsplekken zijn schreeuwend duur hier. Het zou ongeveer 300m voor het park liggen en we zien vanuit de bus inderdaad een aankondigingsbord 'J. Residence, homestay', maar verder alleen hele bouwvallige houten kotjes. Ojee, wellicht hadden we toch wat beter moeten kijken (‘homestay' hadden we op de website niet gezien), maar als we terugwandelen vanuit de bushalte naar het bord, blijkt het alles mee te vallen. Het is een soort B&B, maar dan zonder breakfast. De eigenaar heeft flink geïnvesteerd, een paar mooie huisjes in elkaar getimmerd met balkon en van eenvoudige faciliteiten voorzien. De lieve huiskat bombardeert Patrick tot zijn nieuwe vriend en zou het liefst bij hem in bed kruipen. We wandelen naar het Nationaal Park en maken daar een aantal wandelingen aan de voet van de berg. Het klimaat is hier wat frisser, omdat we op 1500m hoogte zijn en dat maakt wandelen hier aangenaam. Groot wild zit hier niet, maar we spotten wel wat leuke kleurrijke vogels en een paar uit de kluitengewassen eekhoorns. De grote trekking naar de top van de berg, laten we aan de diehards over, die zonsopgang aldaar geloven we wel.

De volgende dag willen we naar een ander gedeelte van het park, maar dat ligt ruim 40 km verderop. We proberen informatie te krijgen over de wijze van transport. ‘Teksi' is altijd mogelijk, maar door middel van prijsafspraken weten de taxibedrijven dat hier goed uit te buiten. Dus we volgen de meest genoemde optie, die ook in onze LP staat: minivan van NP naar Ranau en daar een minivan naar Poring Hotsprings, kost allebei maar 5 RM per persoon. We hebben geluk, al om 7:00 uur staat er een minivan en de chauffeur wil ons wel wegbrengen voor 7 RM pp en dan vertrekt hij gelijk. Nou, dat is mooi want dan hoeven we niet te wachten totdat het busje vol is, want zo druk is het nog niet. Onderweg pikt hij nog wat mensen op en biedt de chauffeur aan om ons naar ons eindpunt te brengen, want hij moet daar toch in de buurt zijn: 'in Ranau, very difficult to get minivan'. Daar geloven we niet veel van en we willen er gewoon in Ranau uit. Hoe dichter we bij Ranau komen, hoe lager zijn prijs wordt (bij het voorbij rijden blijken er toch een boel busjes te zijn) en we stemmen in dat hij ons direct er heen brengt. Dus heenreis prima verlopen.

Bij Poring Hotsprings, maken we een korte wandeling naar een waterval en een vleermuizengrot (geen vleermuis tegengekomen). Er wordt een tropical garden aangegeven waar eventueel nog wat wild te spotten is. We moeten een apart kaartje kopen en de mevrouw achter de balie beweert dat in de orchideeëntuin een oerang oetang aanwezig is. Verder noemt ze verschillende soorten wild die bijna zeker in de tropical garden te zien zijn. Ik informeer of het wel echt wild is of dat het in kooien zit, maar nee 'they are wild and free'. Hup, wij naar de orchideeëntuin en binnen een paar meter zie ik inderdaad een oerang oetang zitten. Hij ziet ons, loopt voor ons langs en gaat weer zitten. Hij is wel heel dicht bij. We vermoeden dat het een oude oerang oetang is, die hier weggezet is. Hij is inderdaad vrij te gaan en staan waar hij wil, hij kan ook weg, als hij dat wil. Maar.... hij ziet er niet uit alsof hij nog wil vertrekken, want vermoedelijk wordt hij gewoon gevoerd. Maar ja, wel van heel dichtbij een oranje knuffelbeer gezien, want ook hij/zij heeft een hoog aaibaarheidsgehalte. Dan naar de tropical garden, die we al snel omdopen tot tropical zoo. We zien herten, fazanten en een schildpad. Dieren worden hier opgevangen en weer in het wild uitgezet (dat zegt de folder), maar we betwijfelen of dat de praktijk ook zo is. In ieder geval kunnen de beesten niet uit zichzelf weg. Dan op naar de hotsprings. Japanners hebben tijdens hun bezetting in WOII het beetje aanwezige vulkanische activiteit weten te benutten door warmwaterbaden aan te leggen. Na een uurtje dobberen, besluiten we terug te gaan. Dan begint de jacht op de minivan. Deze busjes rijden veelal een vaste route en pikken mensen onderweg op en vertrekken altijd pas wanneer ze vinden dat ze voldoende passagiers hebben. Tot dit moment was het steeds prima gegaan, maar nu we terug willen, is er geen één te bekken. Dus we benaderen een taxi, waarvoor diezelfde hoge prijsafspraken gelden. We zeggen dat we wel iemand erbij zoeken en dadelijk terugkomen. Gelijk wordt een lager bod gedaan, dus tot zover de ‘fixed prices'. We laten ons afzetten in Ranau, want de busjes tussen NP en Ranau rijden af en aan. Ja.... Tot een uur of 15:00 daarna wordt het blijkbaar snel minder. Een echte vaste halte hebben ze niet, dus we gaan op verschillende plekken vragen. Taxichauffeurs beweren allemaal dat er geen busjes meer gaan en vragen een leuk bedrag, dat in Nederland niet zou misstaan. Dus we stappen nog even door en bekijken onderwijl het dorpje, groeten iedereen terug die ‘hello' roept en zwaaien terug naar verlegen tieners die de moed hebben om te zwaaien. Nog een keertje vragen, nog wat lopen, nog wat vragen en ja hoor, als we het bijna opgeven, komt het altijd weer goed: een minivan naar NP. Voor een klein bedragje worden we weer thuis gebracht. Het lijkt soms zo simpel en dat is het vaak ook, maar het kost gewoon wat moeite en vooral geduld. Makkelijk doen, kan altijd nog, toch?

De volgende dag weer verder naar de Kinabataganrivier!