We wilden op een tropisch eiland relaxen, snorkelen en genieten van een leuk resort. In de letterlijke zin van het woord hebben we dit ook gedaan, maar........ van sommige zaken hadden we toch een ander plaatje in gedachten.

Samen met Esther zijn we afgedaald naar Semporna, de uitvalsbasis voor het Nationale Park aldaar. Dit natuurgebied bestaat uit vele eilanden, grote, kleine, bewoond, onbewoond, met jungle, zonder jungle, kortom: van alles wat. Enkele dagen geleden hebben we de mogelijkheden bekeken om op één van de eilanden een paar dagen te verblijven en wow.... relaxen blijkt zijn prijs te kennen. Er worden bijna enkel duikerspakketten aangeboden van enkele nachten met diverse duiken enzovoorts voor gigaprijzen. We zijn niet armlastig en betalen graag voor wat luxe, maar dit is toch echt te gek. Maar gelukkig is daar ScubaJunkie, een organisatie die zich gespecialiseerd heeft in individuele reizigers, waardoor ook wij, niet duikers, een paar nachten op Mabul Island kunnen verblijven. Zij hebben een betaalbaar hotel op Mabul gebouwd, zonder de extra luxe, maar helaas hier is voor ons alleen nog enkel bedje te krijgen op de slaapzaal. Tja, dat is toch wel krap, dus een andere optie. Op het eiland hebben ze ook een paar homestays ookwel longhouses genoemd. Er wordt gewaarschuwd dat het wel erg basic is. We hebben wat reviews bekeken en besluiten de gok te wagen. We bellen, boeken en ...... we kunnen altijd nog de boot terugnemen, toch?

We laten de grote rugzakken achter in Semporna en we gaan met de boot naar Mabul. Esther gaat hier duiken en die komen de we de komende paar dagen nog regelmatig tegen. Na het inchecken verkennen we het eiland. Het is een heel klein eiland, we wandelen in een klein half uur dan ook volledig rond. Er zijn twee dorpjes: Mabul, de oorspronkelijke bewoners, vroeger voornamelijk vissers (tja veel meer kun je hier ook niet doen) en een nederzetting van zeezigeuners. Dit is een groep zeenomaden die rondzwerven tussen Filipijnen, Maleisië en Indonesië, maar door geen enkel land erkend worden. Enkelen leven zelfs op een klein bootje waar ze wonen, koken, wassen en vissen, vissen, vissen. Naast deze twee dorpjes zijn er nog een paar resorts, volledig gericht op duikers. Het staat letterlijk naast elkaar, een bungalows van meer dan € 500 per nacht en houten hutjes met palmbladerendak.

Ondanks de rijke toeristen, de kleine afstand zijn beide dorpen zeer authentiek (elk met eigen kenmerken). Van Mabuldorp werken nu veel bewoners in de toeristenindustrie, in plaats als visser, maar voor de rest is het dorp gewoon het dorp. Als we er doorheen wandelen worden door iedereen begroet, alsof ze nog nooit een toerist hebben gezien, we worden heel vriendelijk geholpen in de piepkleine straatwinkeltjes.

We boeken een snorkeltour rond het eiland, smeren met factor 50 en verbranden nog, we hangen wat in de relaxstoelen van de andere resorts (de onze heeft geen strand of ligstoelen), wandelen nog eens rond en drinken wat op ons terras..... oja, ons budgetresort 'Arung Hayat Resort'. Tja, wat voor beschrijving zal ik daar eens aangeven.

Esther omschrijft het als volgt:

Arung Hayat resort is een authentiek longhouse in een even authentiek dorp. Het staat op palen en reikt meters ver de zee in boven het schitterende koraal, dat Mabul te bieden heeft. Vanuit het ruime terras kun je genieten van de ondergaande zon, terwijl de lokale vissers proberen de vangst voor de volgende dag te realiseren. 's Morgens duiken de jonge kinderen van het longhouse de zee en laten hun viskunsten zien en hierdoor heb je verse vis, die je 's middags en/of 's avonds op je bordje kunt leggen. De vissen, krabben of andere exotische zeedieren, die nog te klein zijn, worden in een afgezet stukje onder het longhouse gezet, zodat ze nog wat groter kunnen worden. De suites hebben allen zeezicht, bevinden zich boven het water en beschikken over een aangrenzende badkamer. Ga je voor de budgetoptie, dan krijg je een kamer met externe faciliteiten in het longhouse zelf. De maaltijden zijn allen inclusief en daarnaast is koffie/thee en vers fruit de gehele dag te verkrijgen. Uiteraard kun je een biertje, fris of een ander exotisch drankje ook krijgen. Indien iets niet voorradig is, wordt het per direct voor je geregeld. De twee huiskatten geven de plek een relaxte sfeer en de eigenaar vertelt graag over het eilandleven en als je wilt, neemt hij je mee op zijn boot de zee op om met een privétour je de mooiste plekjes te laten zien. Het resort kent wat achterstallig onderhoud, maar gelet op de prijs, zal dit voor niemand een struikelblok zijn, zie het als een onderdeel van het authentieke sfeertje. Tot slot, omdat het resort midden in het dorp is gelegen en de eigenaar er ook met zijn gezin woont, krijg je ook het dagelijkse leven op Mabul volledig mee.

Vervolgens vult Patrick aan: zo authentiek, dat er nog geen warm water is, je een eigen lakenzak en handdoek nodig hebt, de toiletafvoer rechtstreeks in zee uitkomt, het bier naar vis ruikt (wordt immers in dezelfde koeling bewaard), de drank illegaal van de Filippijnen komt, het eigen visreservoir ook een leuke rattenfamilie aantrekt. Verder wordt je vanaf een uur of 6 gewekt door de startende motorbootjes, kraaiende hanen en de duikflessenvulmachine van de buren. Voor de rest klopt de beschrijving prima.

Kortom: we hebben op een resort geslapen, we hebben gesnorkeld, we hebben gerelaxt op het terras van het resort (houten pinicktafels) en illegaal op de ligstoelen van een ander (luxer) resort. Toch hadden we anders voorgesteld. Het was leuk, echt authentiek (om dat woord nog maar eens te gebruiken) maar langer dan twee nachten op dit piepkleine eiland is niet nodig. Patrick verlangt naar een warme douche, lakens en een hotel dat niet wiebelt als er iemand over de loopbrug aankomt lopen enne... naar maaltijd zonder rijst. We besluiten op Bali een luxe hotel te nemen.....ja, je leest het goed, we gaan richting Indonesië.