De volgende dag staat onze chauffeur Ivan weer gereed. We gaan eerst richting Bajawe. Ook deze weg is slecht. Minder kuilen, maar ze zijn veel dieper. Onderweg passeren we veel kleine dorpjes en zien we dat Flores qua ontwikkeling flink aan de weg timmert. Elektriciteit wordt aangelegd, de waterpompen worden vervangen door stromend water. We zien zelfs een heuse tractor (naast de waterbuffels en de kleine motortjes die ze gebruiken om te ploegen of een kar te trekken). Hoe je zo'n tractor op de kleine terrasjes gebruikt, is ons een raadsel, maar deze boer heeft hem wel. We stoppen even bij een hotspring. Door de vulkanische activiteit zijn er op Flores veel warmwaterbronnen. Omdat stromend water nog niet gebruikelijk is, laat staan warm water, maken de bewoners gretig gebruik van deze warme bronnen. De kleren worden gewassen, ze badderen zelf en er wordt ook lekker gezwommen. In Bajawe lunchen we en komen het Franse koppel weer tegen. Die zijn vanmorgen met de bus vertrokken, maar hadden graag bij ons in de auto gezeten. De bus was overvol, de ruimte beperkt en schokbrekers zijn al jaren niet vervangen. Ze zijn blij dat ze twee nachten in Bajawe blijven. Hierover had ik reeds gelezen en dat was onder andere de reden dat voor een luxe auto hebben gekozen en.... om fotostops te kunnen maken. Onze chauffeur weet de mooie plekjes aan te wijzen en we zien dan ook de meest schitterende rijstvelden, valleien en dorptaferelen. Vanaf Bajawe hadden we best weer de bus kunnen nemen, maar het bevalt ons wel en we rijden gewoon verder met onze chauffeur. Onderweg naar Ruteng komen we voorbij een arakstokerij. Deze nationale drank wordt hier van palmsappen gemaakt. De sappen worden opgevangen vanuit de boom. Daarna wordt het gekookt en de stoom weer opgevangen en deze condenseert in een lange bamboebuis en loopt daarna mooi de lege waterfles of jerrycan in. Daarna wordt het langs de kant van de weg verkocht. Het lijkt een beetje op de zelfgestookte Poolse wodka, die wij weleens krijgen. Het is ontzettend straf en het zit altijd in een fles met een verkeerd etiket. Ik heb slechts twee slokjes genomen, maar het spul brandt in mijn maag. Mijn lijf is nu vast weer even bacterievrij. Onderweg betrekt de lucht en wordt het mistig. Ivan stopt bij een vallei, waar hele mooie terrassen zouden liggen, maar.... wij staan min of meer boven de wolken en zien helemaal niets hier. Maar... dit wordt later weer goed gemaakt, we zien nog genoeg leuke veldjes onderweg. We stoppen ook nog bij een meertje. Hierbij we lopen allebei kleine bloedzuigers op, maar gelukkig ontdekken we ze al voordat ze zich vast zetten. De lange reisdag eindigt in Ruteng. Chauffeur Ivan weet hier een goed slaapplekje en toevallig is dit dezelfde die we in de LP ook hadden uitgezocht. Ik dacht dat het een hotel was in een oud klooster, maar het klooster blijkt nog vol in bedrijf. De nonnekes zijn een mis aan het zingen en we krijgen te horen dat we voor 21:00 uur binnen moeten zijn, anders slapen we buiten. Het is werkelijk de allermooiste kamer op Flores in deze prijsklasse. Voor ongeveer € 12 een superschone kamer met een echte doortrek-wc, een goede warme douche een wastafel, lakens en handdoeken en als klap op de vuurpijl een mooi kruisje boven mijn bed. We slapen dan ook heerlijk hier.

De volgende dag bekijken we twee kathedralen en vraag ik Ivan of we naar een bepaald uitkijkpunt kunnen gaan: Golo Guru. Het is een berg ten noorden van Ruteng, waar een mooi uitzicht zou zijn in de ochtend. Ivan kent het niet, maar vindt het uiteraard wel. We passeren een paar kleine begraafplaatsen en wat nissen met een afbeelding. De chauffeur brengt ons helemaal naar boven, alwaar blijkt dat hij niet zal kunnen keren. Daar verzint hij straks wel een oplossing voor. Eerst genieten van het uitzicht., dat inderdaad adembenemend is. We zien de gehele vallei met z'n rijstterrassen, boerderijtjes, slingerpaadjes, kerken, moskees en verschillende kleine begraafplaatsen. Op de heuvel staat een soort kapel met een groot Mariabeeld, waar ook een man met zijn zoontje zit te bidden. Patrick en ik besluiten naar beneden te wandelen, om de afbeeldingen te bekijken en al snel zie ik dat afbeeldingen de lijdensweg van Jezus op weg naar zijn kruisiging laten zien. Patricks immer goed verborgen religieuze aard komt ineens boven. Hij heeft al een foto gemaakt van de Maria, zodra de biddende man weg was, maar nu besluit hij om van elke nis een foto te maken, gehele lijdensweg van Jezus wordt vastgelegd. Ondertussen rijdt Ivan een stuk achteruit en weet halverwege de helling zin auto te keren. Hij kende het plekje niet, maar gaat vast ook aan andere toeristen laten zien, want hij vond het ook erg mooi (alleen nog iets verzinnen op het keren, want het is er wel erg smal en steil).

We rijden richting Labuanbajo, onze eindbestemming op dit eiland. De weg is wederom erg bergachtig, slingerend en soms ook kapot. We komen veel bemos tegen, die overvol zijn (mensen zitten op het dak, staan aan de achterkant op het reservewiel en hangen uit de deur). We komen ook een aantal (deels open) vrachtwagentjes tegen. Deze worden gebruikt voor gewoon transport, maar ook voor vervoer van mensen. Bankjes erin en volstouwen maar. Ook deze zijn overvol, overal puilen mensen uit, ongelofelijk. Onderweg stoppen we nog een paar keer voor mooie uitzichtpunten. Eenmaal in Labuanbajo regelen we een hotel, een vliegticket naar Denpasar en een dagtrip naar Rinca, om de Komodovaranen te zien. Ook nemen we afscheid van onze chauffeur en we beloven hem om zijn naam op onze website te vermelden. We kunnen hem zeker aanraden bij anderen: Ivan Tour, +62 8523 9254 677 / +62 813 537 897 79 / ivanflorestours@gmail.com.

Groet Daniëlle